Zaterdagavond was het mooi weer voor een wandeling in de polder. Samen met Jasper de weilanden in, struinend en foto's makend. Bij een klein vennetje diep in de polder hoorden we het...
Een piepend geluid. Na even zoeken ontdekten we een eenzaam klein ganzen pulletje. Geen papa, geen mama, en geen broertjes of zusjes. Al piepend zwom hij in het rond...
We dachten niks voor hem te kunnen doen. We konden immers niet bij hem komen. Na even kijken leek het er op dat hij dichter naar ons toe kwam. Dus door de knieën en zachtjes pratend contact gemaakt. En tot onze verbazing kwam hij in rap tempo naar ons toe. Blijkbaar blij dat er iemand was die hem zag. Hij probeerde vlak voor mijn neus aan de wal te komen, wat niet wilde lukken. Met een klein beetje hulp lukte het wel en het was gelijk duidelijk. Hij had zijn papa en mama gevonden...
Dus mee naar huis, Victor Mids aan de kant en de afwasteil tevoorschijn getoverd.
Gelukkig hadden we al kuikenvoer gehaald voor onze broedse kip Carla dus genoeg te eten.
En ook gelijk weer wat zwemles. Best wel lastig want Benjamin wil niet verder dan een meter van ons vandaan. Maar met een beetje creativiteit en een roepende Jasper en Joni aan twee kanten van de sloot lukt het best.
I LOVE GRAS
Lieve Benjamin, welkom bij ons en we hopen nog lang van je te mogen genieten.
Dikke kus YVSAJAJO
